Julian Klein von Diepold - "Bauernhof"

Motief "Boerderij", rond 1930, toen Klein von Diepold tot aan zijn dood in Ostrfriesland en Norderney woonde.
Julian Klein von Diepold.
Landschaps- en portretschilder, 25 januari 1868 - 20 november 1947.
Klein von Diepold was de zoon van de Düsseldorfse schilder Friedrich Emil Klein en zijn vrouw, de dichter Friederika Wilhelmina Ada von Diepold, en broer van de schilders Leo Klein von Diepold en Maximilian (Max) Klein von Diepold en de kunstschrijver Rudolf Klein-Diepold . Hij groeide op in Düsseldorf in 1873, waar hij zijn eerste schilderlessen kreeg van zijn vader. Vanaf 1886 studeerde hij aan de kunstacademie van Düsseldorf. Hugo Crola en Peter Janssen de Oude waren daar zijn leraren.
In 1888 verhuisde Klein von Diepold naar de Academie van Antwerpen, waar hij een leerling was van Charles Verlat en een masterstudent van Julian De Vriendt (1842–1935). Na het volgen van tekenlessen (1888–1891), waarin werd gewerkt naar antieke en levende modellen, volgde hij in 1890/1891 een beeldhouwklas. Onder leiding van De Vriendt maakte hij vanaf 1892/1893 zijn eerste onafhankelijke schilderijen. Hij ondernam studiereizen door België en Frankrijk, waardoor hij niet alleen kennis maakte met de schilderijen van de Vlaamse en vroege Nederlandse meesters, maar ook met de hedendaagse schilderkunst, zoals de kunst van Vincent van Gogh, Jozef Israels, Gustave Courbet, Jean-François Millet en de School van Barbizon. Sinds 1893 had hij een eigen atelier in Antwerpen, waarvan de academie hem datzelfde jaar een prijs toekende.
In 1893 reisde hij naar Italië. Hij bezocht de Italiaanse Rivièra en Florence, waar hij zes maanden lang de beeldhouwkunst uitprobeerde voordat hij in 1894 naar Parijs ging, aangetrokken door het Franse impressionisme. In 1895 keerde hij terug naar de Rivièra. In 1896 trouwde hij met de Italiaanse Ida Bianchi, de dochter van een ingenieur, en verhuisde met haar naar Rome. Het echtpaar kreeg twee kinderen, hun dochter Maria en hun zoon Helmut. Tussen 1903 en 1914 ondernam Klein von Diepold verschillende reizen en veranderde meerdere keren van woonplaats, bijvoorbeeld naar Antwerpen en de Taunus, van waaruit hij een studentenatelier runde in Frankfurt am Main. In 1909 richtte hij een studio op in Berlijn en in 1910 was hij terug aan de Rivièra, vlakbij Genua. Hij woonde daar met zijn gezin tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, wat ertoe leidde dat hij naar Berlijn verhuisde, kennis maakte met het Duitse impressionisme van Max Liebermann, Walter Leistikow, Max Slevogt en Lovis Corinth en deelnam aan de tentoonstellingen tussen 1916 en 1916. 1918 Deelname aan de Vrije Afscheiding.
In 1919 accepteerde hij een uitnodiging van de burgemeester van Emden, Leo Fürbringer, en ontdekte voor zijn schilderij het landschap van Oost-Friesland. In 1923 woonde hij een jaar in Mansie bij Westerstede. Nadat hij van zijn vrouw Ida was gescheiden, trouwde hij in 1925 met de Oost-Friese Margarethe Iderhoff. Het echtpaar, dat naar Norderney verhuisde en daar in de zomer woonde, kreeg een zoon Manfred, die later beeldhouwer zou worden. Tijdens de winter verbleef Klein von Diepold in Berlijn of in Italië. Het Berlijnse atelier waar de meeste van zijn schilderijen zich bevonden, werd kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog verwoest.
Klein von Diepold schilderde voornamelijk in olieverf, voornamelijk landschappen, maar ook portretten, enkele stillevens en genretaferelen. Daarnaast schilderde hij landschappen in aquareltechniek, figuur- en landschapsstudies in krijt, houtskool, optimistisch of potlood, en portretten in pastel. Hij maakte ook litho's en etsen.
Het Oost-Friese Staatsmuseum Emden bezit een zelfportret en andere werken van Klein von Diepold.