Corneille - 1973 - Le désir sémaphore - Ingelijst, aangekocht bij de familie van Corneille

Te koop is de zeefdruk ‘Le désir sémaphore’
De zeefdruk ‘Le désir sémaphore’ - A/E (Kunstenaarsproef)

De originele ingelijste zeefdruk uit 1973 met Atelier Corneille-stempel op de achterzijde.
Gesigneerd, getiteld en gedateerd onderaan in grafiet door de schilder.

Literatuur:
Patricia Donkersloot-Van den Berghe (1992). Corneille: The complete graphic works, 1948-1975. Amsterdam: Meulenhoff, blz. 261-265. De zeefdruk ‘Le désir sémaphore’ is in 1974 uitgegeven en is 1 van de zeefdrukken die als nummer 346 t/m 350 opgenomen zijn in de catalogus van het grafische werk van Corneille. Werk vermeld onder nummer 348 van de catalogue raisonné Donkersloot is wat hier te koop is, namelijk de zeefdruk ‘Le désir sémaphore’.
De laatste 3 foto's komen uit dit boek.

Over de portfolio H, waar deze zeefdruk haar ontstaan vond,  is hieronder meer toelichting voor de kunst liefhebber.

H 1974
Plaquette in omslag en houten etui, (347 x 263 mm, rug 20 mm breed, 15 vellen, waarvan 10 dubbel) met een tekst van Cérès Franco en 5 grafische series in kleur; ondertekend door de auteur en de kunstenaar, genummerd en gedateerd op de achterkant. Oplage: 99 ex. en enkele kunstenaarsproeven. Editie en druk: La Ficelle, Epinay-sur-Orge.

La Ficelle
Het portfolio (tekst en losbladige zeefdrukken) is in 1974 uitgegeven door gelegenheidsdrukker en -uitgever La Ficelle in Epinay-sur-Orge. Het is in zijn geheel gezeefdrukt op handgeschept Arches, en gestoken in een houten foedraal. De zeefdrukken zijn gedateerd 1973 en door Corneille voorzien van titels: ‘La pucelle’, ‘Danse Africaine’, ‘Le désir sémaphore’, ‘Une reine’ en ‘Les deux amies’.
Er lijkt weinig tot geen verband tussen tekst en afbeeldingen. De platen zijn getekend in een stijl die wat minder bekend is van Corneille.

Het portfolio ‘H’ van Corneille, een samenwerking met de onlangs overleden galeriehouder en kunstverzamelaar Cérès Franco. De laatste tekende voor de nogal bizarre teksten, gewijd aan de letter H (‘ache’).

Corneille en Cérès Franco: Een Kunstzinnige Verbinding

Cérès Franco, geboren op 17 mei 1926 in Bagé (Brazilië) en overleden op 16 november 2021 in Toulouse, was een invloedrijke galeriste en kunstverzamelaar van Braziliaanse afkomst. Ze heeft een indrukwekkende nalatenschap nagelaten in de wereld van de hedendaagse kunst door haar werk als galeriehoudster, kunstcriticus en oprichter van een kunststichting die een rijke collectie schilderijen en beeldhouwwerken herbergt.

Biografie van Cérès Franco

Cérès Borbafarinha werd geboren in Bagé, in de Braziliaanse staat Rio Grande do Sul. Al op jonge leeftijd ontwikkelde ze een passie voor de kunsten, gevoed door haar uitgebreide leeservaringen. Ze studeerde kunstgeschiedenis aan de Columbia University en de New School in New York, waar ze haar kennis en liefde voor kunst verder verdiepte.

In 1951 verhuisde ze naar Parijs, waar ze de gelegenheid kreeg om de grote musea en galeries van Europa te bezoeken. Deze ervaringen inspireerden haar om kunstcriticus te worden. Een jaar later, in 1952, werd haar dochter Dominique Polad-Spadoni geboren, die later zelf ook galeriehoudster werd.

In 1962 organiseerde Cérès Franco haar eerste schilderijententoonstelling in Parijs. Ze verzamelde een divers scala aan artiesten om zich heen, variërend van naïeve en brutale kunst tot kunstenaars uit de Cobra-beweging en populaire expressieve kunsten. Tijdens de jaren 1960 ontwikkelde ze een intens en uniek artistiek partnerschap met de Nederlandse schilder Guillaume Corneille, een van de oprichters van de Cobra-groep. Hun samenwerking bracht hen naar Parijs, Rio de Janeiro, Ibiza, Nederland en New York.

Cérès Franco was de directeur van de galerie L'Œil de bœuf in Parijs. In 1994 kocht ze twee huizen in Lagrasse, waar ze haar collectie onderbracht en openstelde voor het publiek. Uiteindelijk schonk ze haar collectie aan het departement Aude, wat leidde tot de oprichting van het Coopérative-Musée Cérès-Franco in Montolieu, een openbaar museum dat haar collectie tentoonstelt.

Tot aan haar overlijden woonde Cérès Franco in een zorginstelling in de wijk Bourrassol in Toulouse.

Guillaume Corneille en Cérès Franco

Guillaume Corneille, geboren als Corneille van Beverloo, was een prominente Nederlandse kunstenaar en medeoprichter van de Cobra-beweging, een avant-gardistische kunstbeweging die in 1948 werd opgericht in Parijs. De naam Cobra is een acroniem van de steden Copenhagen, Brussel en Amsterdam, waar de oprichters vandaan kwamen. De beweging werd gekenmerkt door spontane en experimentele kunstuitingen, vaak met een focus op kinderlijke eenvoud en expressie.

Corneille's werk, dat zich kenmerkte door een levendig kleurgebruik en een nadruk op abstracte vormen en landschappen, paste goed bij de eclectische smaak van Cérès Franco. Hun samenwerking in de jaren 1960 resulteerde in tal van exposities en artistieke projecten die zowel in Europa als in Amerika grote weerklank vonden. Samen organiseerden ze tentoonstellingen en werkten ze aan projecten die de grenzen van de hedendaagse kunst verlegden.

Invloed op de Hedendaagse Kunst

De invloed van Corneille en Cérès Franco op de hedendaagse kunst is aanzienlijk. Cérès Franco's werk als curator en galeriehoudster bracht een breed scala aan kunststijlen en kunstenaars onder de aandacht van een breder publiek. Haar vermogen om kunstenaars te verbinden en te ondersteunen, in combinatie met haar scherpe oog voor kwaliteit, maakte haar tot een cruciale figuur in de kunstwereld.

Corneille's kunst blijft tot op de dag van vandaag gewaardeerd worden vanwege zijn unieke stijl en bijdrage aan de Cobra-beweging. Zijn werk, dat vaak thema's van vreugde, vrijheid en natuur verkent, heeft een blijvende impact gehad op de kunstwereld.

Nalatenschap

Cérès Franco en Guillaume Corneille hebben beiden een onuitwisbare stempel gedrukt op de hedendaagse kunst. Franco's bijdragen als galeriehoudster en verzamelaar hebben niet alleen vele kunstenaars geholpen hun werk te tonen, maar ook de kunstwereld verrijkt met haar uitgebreide collectie en passie voor kunst. Corneille's levendige en expressieve schilderijen blijven inspireren en resoneren met kunstliefhebbers over de hele wereld.

Hun samenwerking en individuele bijdragen blijven een bron van inspiratie voor toekomstige generaties kunstenaars en kunstliefhebbers, en hun nalatenschap leeft voort in de collecties en kunstwerken die zij hebben achtergelaten.

Franse teksten van de galeriehouder en kunstverzamelaar Cérès Franco in het portfolio ‘H’ van Corneille:

1974 H

Ça sent le H.

Un franc cinquante le gramme.

1,50 francs le gramme!

Le plaisir se prend à haute voix.

La bête approche en tirant les coussins de son côté. Elle se caresse les orteils. C’est l’heure de rire. De grands éclats. Les narines s’écartent laissant passer la fraîcheur dans les muqueuses. Le personnage se couche au ras du béton. Qui va le travailler. Dieu enculé le personnage. Trois quarts de l’humanité vivent moins de trente ans. Une fille entourée de requins doit aussi se nourrir.

Je crois qu'il faut les tuer.
GILDA, GILDA, amada mia. ALPHABÉTISATION.
La cucaracha, la cucaracha... Que hijo de puta este señor.
Et le H te donne ce que tu as.

Me voici étendue de toute ma longueur d’alligator. Projetée cette fois-ci vers le nord. Me voici assise. Jambes croisées. OH! D’où cette bouche amère… ce profil invisible OH! Et ma bouche crache les
O H S S S.

Et cette odeur de roussi.
Un bleu d’herbes quemadas.
Eau fraîche, vite, en cascades!

Comment moi, charbon récalcitrant des rôtissades. ASSADOS, ce sont les meilleurs morceaux où la graisse rouge brille au feu de bois que les fazendeiros gardent pour eux. Je respire les restes.

La bête prend son repas au soir. La bête est une plante qui pousse toute droite. Elle est le singe et le mord le cou. La bête boit l’eau de source. Les autres boivent PRIMIOR-MONOPOLE.
Cléopâtre fait goûter le H à Jules,
Marc Antoine fait la pipe, moi je pisse.

Avoir quarante degrés dans la peau
Parcourir les îles. Se caresser dans l’eau et se laisser pénétrer par la brise fine des attouchements.

La bête fait pipi sur l’herbe à chat. Le chat mange la banane.
Moi je danse la samba.
Yes, nós temos bananas...
Carmen Miranda yaya...
‘Attention, attention, c’est divin et merveilleux!’ Il faut être attentif et fort, nous n’avons pas le temps de craindre la mort.

La nuit tombe sur le tapis de fleurs sans se faire du mal. La canna biflorine fait plaisir sans bruit.
Tandis que moi, allongée sur le tapis de mousse je t’offre ma bouche
bouch h h h e...

Prix Goncourt. Pour ces prix, la personne ne vous offre autant. Prix de la Paix à donner à tous les H-omanes. Ceci dit le H te donne ce que tu as.

O Arte
Les plâtriers j'adore, O Arte mon ami. Ils murmurent des hymnes sans fin. Non, non, non, ça n'existe pas. L'argile colle aux doigts comme la peau au sud. O Arte, nous n'avons pas peur. La la la... C'est la pénombre indécente.

Le H, cette fête…

Pourquoi? ne verrais-je pas le cornet en forme de brioche. La lampe. Les éponges. Les poumons. La cohorte. Les poumons du H respirent avec les assemblages des tubes. Les autres, le coq ne verra rien. Les poumons de la lampe sont ainsi à l'ombre.

Si les arcades sourcières de Monsieur et de Dame C. ne montent pas des choses aussi prononcées que celles du vrai crocodile, cela n'empêche qu'un peu, comme chez celui, c'est que ses yeux soient disposés de telle manière qu'ils voient surtout latéralement et vers le haut. Vers le haut ils voient sans cesse la lumière de la pupille. Latérale c'est que les champs verts sans bleu sur lesquels des grands yeux se roulent et clignotent, reposent double et posent des brins à ne pas pousser jusqu'au sourcils. Les yeux.

La bête avance sur les murs peints à la chaux. Elle fait les cent pas vers le haut et puis elle s'en va courant latéralement dans toute la longueur de la pièce. Elle court de la paroi droite du personnage où il est assis à la droite du H. Filtre au bout de la page. C'est le moment de peindre, la bête arête du cercle autour de la ligne n'est point à la ligne avancée vers le téléphone 03.38400 à l'intérieur duquel les cancans carnivores volent en habit de lumière. Une voix au bout de la rue appelle. Le charme du personnage au lointain de la place.

Il faut du papier d’argent.
Il faut du papier d’argent.

Je prends de l’argent à la quatrième, je verrai est. Je me verrai de l'ombre. Je m'entoure de l'ombre.

De Nederlandse, vertaalde uit het Frans, tekst:

1974 H

Het ruikt naar H.

Een franc vijftig per gram.

1,50 francs per gram!

Het plezier wordt luidruchtig genomen.

Het beest nadert en trekt de kussens naar zich toe. Ze streelt haar tenen. Het is tijd om te lachen. Grote lachsalvo’s. De neusvleugels openen zich en laten de frisheid in de slijmvliezen stromen. Het personage ligt plat op het beton. Wie gaat hem bewerken? God verdomme het personage. Driekwart van de mensheid leeft minder dan dertig jaar. Een meisje omringd door haaien moet ook eten.

Ik denk dat we ze moeten doden.
GILDA, GILDA, geliefde van mij. ALFABETISERING.
De kakkerlak, de kakkerlak... Wat een klootzak deze man.
En H geeft je wat je hebt.

Hier lig ik uitgestrekt als een alligator. Deze keer naar het noorden geprojecteerd. Hier zit ik. Gekruiste benen. OH! Waar komt die bittere mond vandaan... dat onzichtbare profiel OH! En mijn mond spuugt de
O H S S S.

En die geur van verschroeid.
Een blauw van verbrande kruiden.
Fris water, snel, in watervallen!

Hoezo ik, recalcitrante houtskool van het braden. ASSADOS, dat zijn de beste stukken waar het rode vet glanst bij het vuur dat de fazendeiros voor zichzelf bewaren. Ik adem de restanten in.

Het beest eet zijn avondmaal. Het beest is een plant die rechtop groeit. Het is de aap en bijt in zijn nek. Het beest drinkt bronwater. De anderen drinken PRIMIOR-MONOPOLE.
Cleopatra laat H aan Julius proeven,
Marc Antony doet het pijpen, ik pis.

Veertig graden in de huid hebben
De eilanden doorkruisen. Elkaar strelen in het water en zich laten doordringen door de fijne bries van de aanrakingen.

Het beest plast op het kattenkruid. De kat eet de banaan.
Ik dans de samba.
Ja, wij hebben bananen...
Carmen Miranda yaya...
'Let op, let op, het is goddelijk en prachtig!' We moeten oplettend en sterk zijn, we hebben geen tijd om bang te zijn voor de dood.

De nacht valt op het bloemenkleed zonder pijn te doen. De canna biflorine geeft plezier zonder geluid.
Terwijl ik, liggend op het mosbed, je mijn mond aanbied
mond h h h e...

Prix Goncourt. Voor deze prijzen biedt de persoon je niet zoveel. Vredesprijs te geven aan alle H-omanen. Dit gezegd zijnde, geeft de H je wat je hebt.

O Arte
Ik hou van stukadoors, O Arte, mijn vriend. Ze fluisteren eindeloze hymnen. Nee, nee, nee, het bestaat niet. De klei plakt aan de vingers als de huid in het zuiden. O Arte, we zijn niet bang. La la la... Het is de onfatsoenlijke schemering.
 
De H, dit feest...

Waarom? zou ik de brioche-vormige hoorn niet zien. De lamp. De sponzen. De longen. De cohorte. De longen van de H ademen met de assemblages van de buizen. De anderen, de haan zal niets zien. De longen van de lamp zijn dus in de schaduw.

Als de wenkbrauwbogen van Meneer en Mevrouw C. niet zulke uitgesproken dingen zouden laten zien als die van de echte krokodil, dan komt dat omdat zijn ogen zo zijn geplaatst dat ze vooral zijdelings en naar boven kijken. Naar boven zien ze voortdurend het licht van de pupil. Zijdelings zijn het de groene velden zonder blauw waarop grote ogen rollen en knipperen, dubbel liggen en sprieten plaatsen die niet tot de wenkbrauwen mogen groeien. De ogen.

Het beest beweegt zich voort op de met kalk geverfde muren. Ze maakt honderd stappen naar boven en rent dan zijwaarts door de hele lengte van de kamer. Ze rent van de rechterwand van het personage waar hij zit naar de rechterkant van de H. Filter aan het einde van de pagina. Dit is het moment om te schilderen, het beest stopt bij de cirkel om de lijn die niet naar de telefoon 03.38400 gaat, binnenin welke de roddelende vleeseters in lichtkleding vliegen. Een stem roept aan het einde van de straat. De charme van het personage in de verte van het plein.

Je hebt zilverpapier nodig.
Je hebt zilverpapier nodig.

Ik neem zilver van de vierde, ik zal oost zien. Ik zal mezelf in de schaduw zien. Ik omring mezelf met schaduw.

Meer informatie:
https://fr.wikipedia.org/wiki/C%C3%A9r%C3%A8s_Franco
https://www.museeceresfranco.com/

(0006)